اَلْأُخْتُ [el-uḣt] (hemzenin zammıyla) Kız karındaşa denir. Bundaki tâ΄ te΄nîs için değildir, vâv’dan bedeldir, ʹalâmet-i te΄nîs olduğu için taʹvîz olundu. Ve hemzenin zammı vâv-ı mahzûfa delâlet için. Ve أَخٌ kelimesinin ve bunun emsâlinin tahkîk-i iʹrâbları şurûh-ı Kâfiye’de husûsan Eşbâh ve Neżâ΄ir-i Suyûṯî’de mebsûttur. Ve işbu أَخٌ mâddesi zikr olunan أَخِيَّةٌ mâddesinden me΄hûzdur. أُخْتٌ [uḣt]un cemʹi أَخَوَاتٌ [eḣavât] gelir fetehâtla. Ve ʹArablar تَرَكْتُهُ بِأَخِ الْخَيْرِ derler, بِشَرٍّ maʹnâsını murâd ederler, شَرٌّ lafzını lisâna almamak için, niteki bizim ıstılâhımızda yok diyecek yerde hayır taʹbîr olunur; ve yekûlûne: لَا أَخَا لَكَ بِفُلَانٍ أَيْ لَيْسَ لَكَ بِأَخٍ
اَلْأُخْتُ [el-uḣt] (hemzenin zammı ve ḣâ’nın sükûnu ile) أَخٌ [aḣ]ın mü΄ennesi. Evvelinde olan hemzeyi mazmûm kıldılar zâ΄il olan vâv olduğuna delîl olsun diye. Ve bu husûs أُخْتٌ [uḣt]ta iʹtibâr olundu, أَخٌ [aḣ]ta olmadı, zîrâ أُخْتٌ [uḣt]ta olan tâ vakfta ve vaslda sâbit olmağın ism-i sülâsî gibi oldu. Ve ism-i sülâsîde hod فُعْلٌ vezni şâyiʹdir, fâ’nın zammı ile
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı