اَلْأَشَائِمُ [el-eşâ΄im] أَشْأَمُ [eş΄em] lafzının cemʹidir, أَيَامِنُ [eyâmin] mukâbilidir ki أَيْمَنُ [eymen] kelimesinin cemʹidir, uğursuzlar ve nâ-mübârekler demektir; ve yukâlu: طَائِرٌ أَشْأَمُ أَيْ جَارٍ بِالشُّؤْمِ وَيُقَالُ جَرَى لَهُمُ الطَّائِرُ الْأَشْأَمُ وَالطَّيْرُ الْأَشَائِمُ Zîrâ ʹArablar kuş ile tefe΄΄ül ve tetayyür ederler.
اَلْأَشَائِمُ [el-eşâ΄im] (hemzenin fethi ve yâ’nın kesriyle) أَشْأَمُ [eş΄em]in cemʹi, شَؤْمٌ [şu΄m] maʹnâsına. Ve sol el maʹnâsına dahi gelir.Pes أَشَائِمُ [eşâ΄im] اَيَائِمُ [eyâ΄im]in nakîzi olur ki أَيَامِنُ [eyâmin] أَيْمَنُ [eymen]in cemʹidir, mübârek maʹnâsına. Ve sağ el maʹnâsına dahi gelir. Ve
مَا أَشْأَمَ [mâ eş΄eme] Fiʹl-i taʹaccübdür, hâsıl-ı maʹnâsı “Ne ʹaceb şûm oldu” demektir; yukâlu: مَا أَشْأَمَ فُلَانًا وَالْعَامَّةُ تَقُولُ مَا أَيْشَمَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı