اَلْأَسِيفُ [el-esîf] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Irgata denir, أَجِيرٌ [ecîr] maʹnâsına. Ve mahzûn ve gam-nâka denir. Ve kula denir, عَبْدٌ [ʹabd] maʹnâsına. Ve pîr-i fânîye denir. Ve bağrı yufka, rikkat-i kalb sâhibi olan kimseye denir ki cüz΄î ʹârızadan müte΄essir ve mahzûn olur; yukâlu: رَجُلٌ أَسِيفٌ أَيِ السَّرِيعُ الْحُزْنِ الرَّقِيقُ الْقَلْبِ Ve bünyesi zebûn ve nahîf insân ve hayvâna denir ki her ne kadar perveriş bulsa aslâ semirmez ola; yukâlu: رَجُلٌ وَفَرَسٌ أَسِيفٌ أَيْ لاَ يَكَادُ يَسْمَنُ
اَلْأَسِيفُ [el-esîf] (hemzenin fethi ve sîn’in kesri ve meddiyle) Serîʹü’l-hüzn olup rakîkü’l-kalb olan kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı