اَلْأَسَى [el-esâ] (بَقَا [beḵâ] vezninde) Hüzn ve tasa maʹnâsınadır; yukâlu: دَفَعَ أَسَاهُ أَيْ حُزْنَهُ
اَلْأَسَى [el-esâ] (hemzenin fethi ve elifin kasrıyla) إِسْوَةٌ [isvet]in ve أُسْوَةٌ [usvet]in cemʹi, gam-güsârlar maʹnâsına. Baʹdehu eyyâm-ı gamda sabr etmeğe dahi أَسَى [esâ] dediler. Ve
أَسَى [esâ] Bir nesneye mahzûn olmağa dahiderler; tekûlu: أَسِيَ عَلَى مُصِيبَتِهِ يَأْسَى أَسًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا حَزِنَ وَيُقَالُ أَسِيتُ لِفُلَانٍ إِذَا حَزِنْتَ لَهُ Ve
أَسَى [esâ] Bir nesneye devâ kılıp ʹilâc etmeğe dahi derler. Ve
أَسَى [esâ] Hüzne dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı