اَلْإِعْجَابُ [el-iʹcâb] (hemzenin kesriyle) Bir kimseyi bir ʹaceb nesne ʹacebe getirip müteʹaccib olmasına bâʹis olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَعْجَبَهُ اْلأَمْرُ إِذَا حَمَلَهُ عَلَى الْعَجَبِ مِنْهُ Ve bir nesneyi pek beğenmekle ʹacebe gelip ondan mahzûz ve ferah-nâk olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَعْجَبَهُ إِذَا عَجِبَ مِنْهُ وَسُرَّ ve yukâlu: أُعْجِبَ بِهِ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا عَجِبَ مِنْهُ وَسُرَّ وَقَوْلُهُمْ مَا أَعْجَبَهُ بِرَأْيِهِ شَاذٌّ Yaʹnî fiʹl-i taʹaccüb elbette sülâsîden mebnî olup burada rubâʹîden mebnî olmakla kıyâstan hâricdir, “Filân ne ʹaceb kendi re΄yini beğenip hoşlanmıştır!” demektir.
اَلْإِعْجَابُ [el-iʹcâb] (hemzenin kesriyle) Bir nesne hoş gelmek; yukâlu: أَعْجَبَنِي هَذَا الشَّيْءُ بِحُسْنِهِ ve yukâlu: أُعْجِبَ فُلَانٌ بِنَفْسِهِ Yaʹnî nefsi kendiye gökçek gelip mütekebbir oldu; ve yukâlu: أُعْجِبَ بِرَأْيِهِ Yaʹnî “Kendiye re΄yi hoş geldi.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı