اَلْآنَافُ [el-ânâf] (kezâlik hemzenin meddiyle) Cemʹi. Ve
أَنْفٌ [enf] Bir nesnenin evveline ve eşeddine dahi derler.Pes dişin evvel zuhûr eden yerine أَنْفُ النَّابِ[enfu’n-nâb] derler. Ve dağın taşra çıkan yerine أَنْفُ الْجَبَلِ[enfu’l-cebel] derler ve soğuğun şiddetine أَنْفُ الْبَرْدِ[enfu’l-berd] derler, Yaʹḵûb rivâyeti üzere. Ziyâde seğirtmeğe أَنْفُ الشَّدِّ[enfu’ş-şedd] derler; yukâlu: جَاءَ يَعْدُو أَنْفَ الشَّدِّ أَيْ أَشَدَّ الْعَدْوِ Ve شَدٌّ [şedd] şîn-i muʹcemenin fethiyle seğirtmek maʹnâsınadır. Ve
أَنْفٌ [enf] Bir kimsenin burnuna vurmağa dahi derler; yukâlu: أَنَفْتُ الرَّجُلَ إِذَا ضَرَبْتَهُ عَلَى أَنْفِهِ Ve bir nesne burna erişmeğe de derler; yukâlu: أَنَفَهُ الْمَاءُ إِذَا بَلَغَ أَنْفَهُ وَذَلِكَ إِذَا نَزَلَ فِي النَّهْرِ Ve deve otlamamış merʹâya vâkiʹ olmağa dahi derler; yukâlu: أَنَفَتِ الْإِبِلُ إِذَا وَطِئَتْ كَلَأً أُنُفًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı