اَلْبَطَلُ [el-beṯal] (fethateynle) ve
اَلْبَطَّالُ [el-baṯṯâl] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bahâdır adama denir, cenkte zahm-dâr oldukta necdet ve şehâmetinden zahmine mübâlât eylemeyip öylece terk ve ibtâl eylediği için yâhûd ekfâ΄ ve akrânın demleri onların yanlarında heder ve bâtıl olduğu için ıtlâk olundu; yukâlu: رَجُلٌ بَطَلٌ وَبَطَّالٌ أَيْ شُجَاعٌ تَبْطُلُ جِرَاحَتُهُ فَلَا يَكْتَرِثُ لَهَا أَوْ تَبْطُلُ عِنْدَهُ دِمَاءُ الْأَقْرَانِ Cemʹi أَبْطَالٌ [ebṯâl] gelir, mü΄ennesi بَطَلَةٌ [beṯalet]tir.
اَلْبُطْلُ [el-buṯl] ve
اَلْبُطْلَانُ [el-buṯlân] ve
اَلْبُطُولُ [el-buṯûl] (bâ’ların zammıyla) Bir nesne ʹabese gidip lagv ve heder olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَطَلَ الشَّيْءُ بُطْلًا وَبُطْلَانًا وَبُطُولًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ذَهَبَ ضَيَاعًا وَخُسْرًا
اَلْبَطَلُ [el-beṯal] (fethateynle) Bahâdır olan kimse, şucâʹ maʹnâsına.
اَلْبُطْلُ [el-buṯl] (bâ’nın zammı ve ṯâ’nın sükûnuyla) Bâtıl olmak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı