اَلتِّسْعَةُ [et-tisʹat] (tâ’nın kesriyle) Dokuz ʹadede denir. Kâʹide üzere ʹaded müzekkerdir, mü΄ennesinde تِسْعٌ denir; yukâlu: تِسْعَةُ رِجَالٍ ve تِسْعُ نِسْوَةٍ ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ﴾ Mü΄ellif işbu beytte o dokuz âyâtı cemʹ eylemiştir: “عَصًا سَنَةٌ بَحْرٌ جَرَادٌ وَقُمَّلٌ || دَمٌ وَيَدٌ بَعْدَ الضَّفَادِعِ طُوفَانُ” Ve
تِسْعٌ [tisʹ] Devenin susuz kalıp suvardıkları günden bir günün adıdır ki dokuzuncu gün suya götürmektir.
اَلتِّسْعَةُ [et-tisʹat] (tâ’nın kesri ve sîn’in sükûnuyla) ʹAded-i müzekkerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı