اَلتُّشْحَةُ [et-tuşḩat] (tâ’nın zammı ve şîn-i muʹcemenin sükûnuyla) جَدٌّ [cedd] maʹnâsınadır ki hazz ve nasîbdir. Baʹzı nüshada جدٌّ lafzı meksûren [cidd] mazbût olmakla saʹy ve ihtimâm demek olur. Ve gayret ve hamiyyet maʹnâsınadır. Kâle’t-Ṯirimmâḣ eş-Şâʹir: “مَلاً بَائِصًا ثُمَّ اعْتَرَتْهُ حَمِيَّةٌ || عَلَى تُشْحَةٍ مِنْ ذَائِدٍ غَيْرِ وَاهِنِ” أَيْ عَلَى حَمِيَّةِ غَضَبٍ Bunun aslı وُشْحَةٌ [vuşḩat] idi vâv, tâ’ya mübeddel olmuştur. Ve
تُشْحَةٌ [tuşḩat] Cübn ve havf ve farak, ʹalâ-kavlin حَرْدٌ [ḩard] maʹnâsınadır ki hışm ve gazab demektir. Ve hubs-ı nefs maʹnâsınadır. Ve hırs ve tamaʹ maʹnâsınadır. Bunlar da ismdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı