اَلتَّشَاخُسُ [et-teşâḣus] (تَفَاعُلٌ [tefâʹul] vezninde) Bu dahi eşek esner iken ağzını açmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَشَاخَسَ الْحِمَارُ بِمَعْنَى شَخَسَ Ve bir adamın dişlerinin kimi eğilip ve kimi düşmekle nâ-hemvâr ve bî-nizâm olmak maʹnâsınadır, pîrlik hengâmında olur; ıztırâb ve ihtilâf maʹnâsındandır; yukâlu: تَشَاخَسَتْ أَسْنُانُهُ إِذَا اخْتَلَفَتْ وَمَالَ بَعْضُهَا وَسَقَطَ بَعْضُهَا هَرَمًا Ve bir cemâʹatin ârâ΄ ve umûrları şîrâzeden çıkıp perâkende olmakla miyâneleri fâsid ve tebâh olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَشَاخَسَ مَا بَيْنَ الْقَوْمِ إِذَا فَسَدَ أَمْرُهُمْ وَافْتَرَقَ Ve bir nesne iki ayrılmak maʹnâsınadır; tekûlu: تَشَاخَسَ رَأْسُهُ مِنْ ضَرْبِى إِذَا افْتَرَقَ فِرْقَتَيْنِ
اَلتَّشَاخُسُ [et-teşâḣus] (tâ’nın fethi ve ḣâ’nın zammıyla) Kavmin mâ-beyni fâsid olmak, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı