اَلتَّفْتِيَةُ [et-teftiyet] (تَفْعِلَةٌ [tefʹilet] vezninde) Bir oğlanı çocukluk evzâʹından menʹ ile yiğitlik kertesinde muʹâmele eylemek ve ona min-baʹd yiğit oldun, meselâ sana min-baʹd çocukluk vazʹı ʹaybdır gibi söz demek maʹnâsınadır; tekûlu: فُتِّيَتِ الْبِنْتُ إِذَا مُنِعَتْ مِنَ اللَّعِبِ مَعَ الصِّبْيَانِ
اَلتَّفْتِيَةُ [et-teftiyet] (ʹalâ-vezni اَلتَّرْبِيَة [et-terbiyet]) Bir kimseyi yiğitlik haddine dâhil iʹtibâr etmek; tekûlu: فُتِّيَتِ الْجَارِيَةُ تَفْتِيَةً إِذَا خُدِّرَتْ وَسُتِرَتْ وَمُنِعَتِ اللَّعِبَ مَعَ الصِّبْيَانِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı