اَلتَّلْبِيَةُ [et-telbiyet] تَفْعِلَةٌ [tefʹilet] vezninde ki hacc esnâsında لَبَّيْكَ [lebbeyk] demek maʹnâsınadır, “ل،ب،ب” mâddesinde zikr olundu.
اَلتَّلْبِيَةُ [et-telbiyet] (ʹalâ-vezni اَلتَّرْبِيَة [et-terbiyet]) Esnâ-yı haccda لَبَّيْكَ demek. Ve gâh olur لَبَّأْتُ derler hemze ile, lâkin aslı hemzesizdir. Ve bir kimseye لَبَّيْكَ demeğe dahi derler; tekûlu: لَبَّيْتُ الرَّجُلَ إِذَا قُلْتَ لَهُ لَبَّيْكَ Ve Yûnus b. Ḩabîb en-Naḩvî eyitti: لَبَّيْكَ tesniye değildir belki عَلَيْكَ ve اِلَيْكَ gibidir. Ve Ebû ʹUbeyde, Ḣalîl’den rivâyet kılıp eyitti: تَلْبِيَةً [telbiyet]in aslı bir yerde ikâmet etmektir. Ve mezbûr eyitti: أَلْبَيْتُ بِالْمَكَانِ وَلَبَّبْتُ derler, bâ΄-i muvahhade ile bunlar zikr olunan maʹnâda lügattir, baʹdehu istiskâlen bâ΄-i sânîyi yâ’ya kalb ettiler, nitekim تَظَنَّنْتُ kelimesinde nûn-ı sâniyeyi yâ’ya kalb edip تَظَنَّيْتُ dediler. Ve ʹArabların لَبَّيْكَ dedikleri müsennâdır, nitekim bâb-ı bâ’da mürûr etmiştir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı