الثُّنْدُأَةُ [ešamp;-šamp;undu΄et] (šamp;â’nın zammı ve nûn’un sükûnu ve dâl-ı mazmûme ile) Er kişinin memesine denir, niteki ʹavretin memesine ثَدْيٌ [šamp;edy] denir, ʹalâ-kavlin memenin düğmeciğine denir, yâhûd memenin çevresinde olan ete denir. Ve kelime-i mezbûrenin kaçan ki evvelini mazmûm eylesen hemze ile ثُنْدُأَةٌ [šamp;undu΄et] kırâ΄at edersin ve meftûh kılsan vâv ile telaffuz edersin ki فُعْلُوَةٌ [fuʹluvet] vezninde olur. Miṡbâḩ’ta böylece mersûmdur ki ثُنْدُأَةٌ [šamp;undu΄et] kelimesi ki fâ’nın ve ʹayn’ın zammıyladır, vezni فُنْعُلَةٌ [funʹulet]tir. Ve baʹzılar nûn’unu asliyye iʹtibâr eylemekle vâv zâ΄id olup ona göre vezni فُعْلُوَةٌ [fuʹluvet] olur. Ve Bâriʹ nâm kitâbda šamp;â’nın zammıyla maʹa’l-hemze ve šamp;â’nın fethiyle maʹa’l-vâv olarak müsebbettir ki mü΄ellifin zikr eylediği, bu kavl olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı