Kamus-ı Muhit - الجول maddesi

اَلْجُولُ [el-cûl] (cîm’in zammıyla) ʹAkl maʹnâsına müstaʹmeldir. Ve ʹazm maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: لَيْسَ لَهُ جُولٌ أَيْ عَقْلٌ وَكَذَا عَزْمٌ Ve at sürüsüne ve deve sürüsüne denir. Ve kabrin ve kuyunun diplerinden ağızlarına kadar yalımına denir. Ve denizin ve dağın bir tarafına denir; cemʹi أَجْوَالٌ [ecvâl] ve جُوَالَةٌ [cuvâlet] gelir cîm’in zammıyla. Ve bir bölük deveye ve devekuşuna ve koyun ve keçi sürüsüne denir. Ve suyun dibinde olan büyük kayaya denir.

اَلْجَوْلُ [el-cevl] (cîm’in fethi ve zammıyla) ve

اَلْجُؤُولُ [el-cu΄ûl] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve

اَلْجَوَلَانُ [el-cevelân] (fetehâtla) ve

اَلْجِيلَانُ [el-cîlân] (cîm’in kesriyle ki aslı جِوْلَانٌ idi) Bunlar mutlakan dolanmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَالَ فِي الطَّوَافِ يَجُولُ جَوْلًا وَجُؤُولًا وَجَوَلَانًا وَجِيلَانًا إِذَا دَارَ Ve

جَوْلٌ [cevl] Toprak yerinden savrulup havâya ağmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَالَ التُّرَابُ جَوْلًا إِذَا ذَهَبَ وَسَطَعَ Ve bir nesneyi ihtiyâr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: جَالَ الشَّيْءَ إِذَا اخْتَارَهُ Ve

جَوْلٌ [cevl] (cîm’in fethi ve zammıyla) Toprağa denir, جَائِلٌ [câ΄il] maʹnâsınadır. Ve جَوْلٌ [cevl] bâ΄ harfiyle müteʹaddî olur, bir nesneyi dolandırmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَالَ بِهِ إِذَا أَدَارَهُ Ve

جَوْلٌ [cevl] Pek çok koyun ve keçiye denir. Ve ʹazîm leşkere denir. Ve deve sürüsüne ve at sürüsüne denir, ʹalâ-kavlin otuz yâ kırk re΄s yâhûd güzîde ve müntehab olan deve bölüğüne denir. Ve yaşlı koca geyiğe denir. Ve bir şecer adıdır. Ve dağa denir, جَبَلٌ [cebel] maʹnâsına. Şârih der ki bunda savâb olan حَبْلٌ [ḩabl] olmaktır ki ipe denir. Ve toza denir, غُبَارٌ [ġubâr] maʹnâsına.

Vankulu Lugatı - الجول maddesi

اَلْجُولُ [el-cûl] (cîm’in zammı ve meddiyle) Kuyunun dîvârıdır, جِدَارُ الْبِئْرِ maʹnâsına. Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: جُولٌ [cûl] kuyunun aʹlâsından esfeline varınca her cânibidir.

اَلْجَوْلُ [el-cevl] (cîm’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Cevelân etmek. Ve bir nesneyi ihtiyâr etmeğe dahi derler; tekûlu: جُلْتُ هَذَا مِنْ هَذَا أَيِ اخْتَرْتُهُ مِنْهُ