اَلْحَازُّ [el-ḩâzz] (ism-i fâʹildir) Kesici ve kertici nesneye denir; bu münâsebetle devenin göğsünde olan kirkire yaʹnî değirmi mühresine dirseği ucu yürürken dokunup kanatır olsa, ona حَازٌّ [ḩâzz] ıtlâk olunur ve eğer kanatmaz ise ona مَاسِحٌ [mâsiḩ] denir; devenin zaʹf ve bî-tâblığından neş΄et eder ve minhu’l-meselu: ḣحَزَّتْ حَازَّةٌ مِنْ كُوعِهَاḢ [Ve] كُوعٌ [kûʹ] kâf’ın zammıyla bilekçenin baş parmaktan tarafına denir; zamîr hatuna râciʹdir. Bir kavm umûr-ı sâ΄ireden munsarıf olup kendi umûr ve mesâlihlerine müştagil olduklarında îrâd olunur.
اَلْحَازُّ [el-ḩâzz] Şol yaradır ki devenin dirseğine vâkiʹ olur, kaçan göğsünde olan berk yere değip kanasa ve eger kanamasa o yaraya مَاسِحٌ [mâsiḩ] derler ḩâ-i mühmele ile ve fi’l-hadîsi: “اَلْإِثْمُ حَزَّازُ الْقُلُوبِ”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı