اَلرَّهْبَى [er-rehbâ] (râ’nın fethi ve zammı ve elifin kasrı ve meddiyle) ve
اَلرَّهَبُوتَى [er-rehebûtâ] (fethateyn ve kasr ile) ve
اَلرَّهَبُوتُ [er-rehebût] (مَلَكُوتٌ [melekût] vezninde) Ondan ismlerdir, korkmağa denir ve minhu: “رَهَبُوتٌ خَيْرٌ مِنْ رَحَمُوتٍ” أَيْ لِأَنْ تُرْهَبَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تُرْحَمَ Yaʹnî “Sana dâ΄imâ mahzar-ı havf u haşyet olmak hâleti mevkiʹ-i rahm ü şefkat olmak hâletinden hayrlıdır, zîrâ senin zâtında mâye-i şerr ü fesâd merkûz olmakla rahm ve müsâmaha olunduğun sûrette ibrâz ve icrâsına mecbûr olursun, lâkin dâ΄imâ havf ve haşyet üzere olunca ser be-girîbân kendi hâline meşgûl olup durursun.” Mâr-ı sermâ-dîdeye Mevlâ güneş göstermesin.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı