اَلشَّأْفَةُ [eş-şe΄fet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Bir gûne yaradır ki insânın tabanının altında hâdis olup dâglanmakla mündefiʹ olur, ʹalâ-kavlin katʹ olundukta sâhibi helâk olur. Ve
شَأْفَةٌ [şe΄fet] Asl ve bünyân maʹnâsınadır; ve minhu yukâlu: إِسْتَأْصَلَ اللهُ شَأْفَتَهُ أَيْ أَذْهَبَهُ كَمَا تَذْهَبُ تِلْكَ الْقَرْحَةُ أَوْ مَعْنَاهُ أَزَالَهُ مِنْ أَصْلِهِ
اَلشَّأْفَةُ [eş-şe΄fet] (şîn’in fethiyle) Şol çıbandır ki ayak altında zâhir olup dâglanmakla ifâkat bulur; yukâlu fi’l-meseli: “إِسْتَأْصَلَ اللهُ شَأْفَتَهُ” أَيْ أَذْهَبَهُ اللهُ كَمَا أَذْهَبَ تِلْكَ الْقُرْحَةَ بِالْكَيِّ tekûlu minhu: شَئِفَتْ رِجْلُهُ شَأْفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ عَلَى مِثَالِ تَعِبَتْ تَعَبًا إِذَا خَرَجَتْ بِهَا الشَّأْفَةُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı