اَلضَّغَابِيسُ [eḋ-ḋaġâbîs] (ḋâd’ın fethi ve ġayn-ı muʹceme ile) ضُغْبُوسٌ [ḋuġbûs]un cemʹidir. Ve
ضُغْبُوسٌ [ḋuġbûs] (عُصْفُورٌ [ʹuṡfûr] vezninde) Acur dedikleri sebzenin hurde nevʹine denir ki ʹArabistân’da olur, صِغَارُ قِثَّاءٍ maʹnâsınadır. Ve ثُمَامٌ [šamp;umâm] dedikleri nebâtın ve dikenli nebâtın me΄kûl olan şâhlarına ıtlâk olunur. ʹAlâ-kavlin kuşkonmaz otuna şebîh bir nebât adıdır. Ve tilki eniğine denir. Ve zaʹîf ve nahîf ve bî-mecâl adama ıtlâk olunur. Ve yaşlı ve tavlı olmayan deveye ıtlâk olunur.
اَلضَّغَابِيسُ [eḋ-ḋaġâbîs] (ḋâd’ın fethi ve bâ’nın kesri ve meddiyle) Cemʹi. Hurde şenhıyarlar maʹnâsına. Ve fi’l-hadîsi: “أُهْدِيَ لِرَسُولِ اللهِ ضَغَابِيسُ” Ve gâh olur, recül-i zaʹîf ona teşbîh olunup ضُغْبُوسٌ [duġbûs] derler; yukâlu: إِمْرَأَةٌ ضَغِبَةٌ أَيْ مُولَعَةٌ بِحُبِّ الضَّغَابِيسِ Yaʹnî şenhıyar seven ʹavrete ضَغِبَةٌ derler, nitekim bâb-ı bâ’da zikr olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı