اَلضَّرِيسُ [eḋ-ḋarîs] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bu dahi içerisi taşla örülmüş kuyuya denir. Ve arkada olan omurga kemiklerine ıtlâk olunur. Ve be-gâyet acıkmış adama denir; cemʹi ضَرَاسَى [ḋarâsâ] gelir, حَزِينٌ [ḩazîn] ve حَزَانَى [ḩazânâ] gibi; yukâlu: رَجُلٌ ضَرِيسٌ أَيْ جَائِعٌ جِدًّا Ve dişlenecek ve dişlenmeğe sâlih olan şey΄e denir, بُسْرٌ [busr] ve تَمْرٌ [temr] ve كَعْكٌ [kaʹk] gibi; tekûlu: أَضْرَسْنَا مِنْ ضَرِيسِكَ أَيِ التَّمْرِ وَالْبُسْرِ وَالْكَعْكِ
اَلْمَضْرُوسَةُ [el-maḋrûset] (mîm’in fethi ve râ’nın zammıyla) ve
اَلضَّرِيسُ [eḋ-ḋarîs] (ḋâd’ın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Taşla yapılan kuyu; yukâlu: بِئْرٌ مَضْرُوسَةٌ وَضَرِيسٌ إِذَا طُوِيَتْ بِالْحِجَارَةِ Ve bu takrîrden zâhir olur ki sâhib-i Ṡurâḩ’ın ضُرُوسٌ [ḋurûs] “senghâ-yı girdâgird-i ser-i çâh” dediği muhâlif olur, zîrâ Ṡurâḩ’ın taʹbîri kuyu ağzında olan taşlara ihtisâs gösterir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı