اَلضَّغْبُ [eḋ-ḋaġb] (ḋâd’ın fethi ve ġayn’ın sükûnuyla) Şol kişiye denir ki zikr olunan hurde hıyâr ekline müştehî, ʹalâ-kavlin düşkün ve harîs ola. Mü΄ennesi ضَغْبَةٌ [ḋaġbet]tir hâ’yla; yukâlu: رَجُلٌ ضَغْبٌ أَيْ مُشْتَهٍ لِلضَّغَابِيسِ أَوْ مُولَعٌ يُحِبُّهَا وَامْرَأَةٌ ضَغْبَةٌ Ve
ضَغْبَةٌ [ḋaġbet] Masdar olur, tavşan yâhûd kurt gibi seslenip adam korkutmak maʹnâsına; yukâlu: ضَغَبَ الرَّجُلُ ضَغْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا صَوَّتَ كَالْأَرَانِبِ وَالذِّئَابِ وَفَزَّعَ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَغَبَ الْمَرْأَةَ إِذَا نَكَحَهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı