اَلضَّهْيَاءُ [eḋ-ḋahyâ΄] (ḋâd’ın fethi ve elifin meddi ve kasrıyla) Aslâ hâ΄iz ve hâmil olmaz olan hatuna denir, ʹalâ-kavlin hâ΄iz olup lâkin hâmil olmaya ki kısır taʹbîr olunur yâhûd memeleri belirmez olana denir ki erkek memesi gibi ola; yukâlu: إِمْرَأَةٌ ضَهْيَاءُ وَضَهًى أَيْ لَا تَحِيضُ وَلَا تَحْمِلُ أَوْ تَحِيضُ وَلَا تَحْمِلُ أَوْ لَا يَنْبُتُ ثَدْيَاهَا Şârih der ki erkeğe muḋâhâtından nâşî tasarruf olunmuştur. Ve
ضَهْيَاءُ [ḋahyâ΄] Aslâ nebât bitirmez olan por yere denir; yukâlu: أَرْضٌ ضَهْيَاءُ أَيْ لَا تُنْبِتُ Ve mugaylân gibi bir nevʹ meşe ağacının ismidir.
اَلضَّهْيَاءُ [eḋ-ḋahyâ΄] (ḋâd’ın fethi ve elifin meddi ile) Bir cins dikenli ağacın ismidir. Ve
ضَهْيَاءُ [ḋahyâ΄] Şol ʹavrete dahi derler ki hayz görmeye. Ve Ebû Amr وَامْرَأَةٌ ضَهْيَاةٌ ve ضَهْيَاهٌ dahi rivâyet kıldı tâ ile ve hâ ile. Ve bu elifin maksûre olmasına delâlet eder.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı