اَلطُّرُورَةُ [eṯ-ṯurûret] (zammeteynle) Ot bitmek; yukâlu: طَرَّ النَّبْتُ يَطُرُّ طُرُورًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا نَبَتَ Ve
طُرُورٌ [ṯurûr] (ṯâ’nın fethi ve râ’nın kezâlik teşdîdiyle) Gönderi keskin etmek, تَحْدِيدُ السِّنَانِ maʹnâsına. Ve gâh olur ki طُرٌّ [ṯurr] şakk ve katʹ maʹnâsına dahi istiʹmâl olunur. Ve
طُرٌّ [ṯurr] Deveyi tard etmeğe dahi derler, شَلٌّ [şell] maʹnâsına; yukâlu: طَرَرْتُ الْإِبِلَ أَيْ طَرَدْتُهَا وَضَمَمْتُهَا مِنْ نَوَاحِيهَا Ve Yaʹḵûb eyitti: طَرَرْتُ الْإِبِلَ derler kaçan onun bir cânibinden yürüyüp ondan sonra cânib-i âharından yürüsen tâ ki onu doğrultasın. Ve bir kimsenin eli vurulup munkatıʹ olmağa dahi derler; yukâlu: طَرَّتْ يَدُهُ مِثْلُ تَرَّتْ إِذَا سَقَطَتْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı