اَلظُّبَةُ [eż-żubet] (żây’ın zammıyla ثُبَةٌ [šamp;ubet] vezninde) Kılıcın ve hançerin ağzına ve temrenin ucuna denir ki oralarıyla katʹ ve iʹmâl olunur, çalım yeri taʹbîr olunur; cemʹi أَظْبِي [ażbî] gelir hemzenin fethi ve bâ’nın kesriyle ve ظُبَاتٌ [żubât] gelir żâ’nın zammıyla ve ظُبُونَ [żubûn] gelir żâ’nın zammı ve kesriyle ve ظُبَى [żubâ] gelir, هُدَى [hudâ] vezninde; yukâlu: ضَرَبَهُ بِظُبَةِ السَّيْفِ أَوِ السِّنَانِ أَيْ حَدِّهِ
اَلظُّبَةُ [eż-żubet] (żâ’nın zammı ve bâ’nın tahfîfi ile) Okun ucu, طَرَفُ السَّهْمِ maʹnâsına. Ve bunun aslı ظُبَوٌ idi, hâ vâv’dan ʹıvaz kılındı.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı