اَللَّبَخَةُ [el-lebeḣat] (fetehâtla) Bir şecer-i ʹazîm adıdır ki meyvesi hurmâya şebîh ve lezîz olur, lâkin taʹmı bir mikdâr kerâhetlidir. Bir kimse onun biçilmiş kerestelerini dağıtsa derhâl ruʹâf ʹârız olur. Ve iki tahtası bir araya getirilip birbirine zamm ve vasl olunsa yekpâre bir tahta olur. Ebû Bâḵil-i Ḩaḋramî’den menkûldür ki enbiyâ-yı Benî İsrâ΄îl’den bir peygamber-i zî-şânın dişlerinin diplerine çürüklük ʹârız olmakla dergâh-ı ilâhîye iştikâ eylemeleriyle zikr olunan lebehat tenâvülüyle vahy olundu. Ve ondan tenâvül eyleyip şifâ-yâb oldular. Ve menkûldür ki mukaddemâ Fârs ülkesinde neş΄et edip taʹmı semmiyyetli idi, baʹdehu Mıṡır diyârına nakl olunup bi-iznihi taʹâlâ semmiyyeti zâ΄il oldu. Şecer-i mezbûr hâlen Ṡaʹîd-i Mıṡr’da pek çoktur, çınar ağacı şeklinde olur ve لَبَخٌ [lebaḣ] ismiyle müştehirdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı