اَللَّطْمُ [el-laṯm] (lâm’ın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) El ayasıyla bir adamın yüzüne yâ bedeninin safhasına şamar vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَطَمَهُ لَطْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَرَبَهُ خَدَّهُ أَوْ صَفْحَةَ جَسَدِهِ بِالْكَفِّ مَفْتُوحَةً Ve minhu’l-meselu: “لَوْ ذَاتُ سِوَارٍ لَطَمَتْنِي” Yaʹnî “Kâşkî bana tabanca vuran kolları bilezikli bir kadın olaydı” ki murâd eşrâf-ı dûdmândan bir hatun olaydı demektir, bir hatuna küf΄ ve ʹadîli olmayan fürû-mâyeden bir ʹavret sille vurmakla kelâm-ı mezbûru tefevvüh eyledi; bir adama edânîden biri isâ΄et edip yâhûd zebân-dırâzlık eyledikte îrâd olunur. Ve
لَطْمٌ [laṯm] Yapıştırmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: لَطَمَهُ بِهِ أَيْ أَلْصَقَهُ
اَللَّطْمُ [el-laṯm] (lâm’ın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) El ayasıyla vurmak, tabanca maʹnâsına. Ve fi’l-meseli: “لَوْ ذَاتُ سِوَارٍ لَطَمَتْنِي” Ve bunu şol ʹavret demiştir ki onu tabanca ile vuran ʹavret ondan ednâ imiş.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı