اَلْمَارِجُ [el-mâric] (خَارِجٌ [ḣâric] vezninde) Tütünsüz âteşe ıtlâk olunur; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ﴾ أَيْ خَلَقَ الْجِنَّ أَوْ أَبَا الْجِنِّ مِنْ صَافٍ مِنَ الدُّخَانِ وَقَوْلُهُ تَعَالَى “مِنْ نَارٍ” بَيَانٌ لِمَارِجٍ قَالَ الْبَيْضَاوِيُّ فَإِنَّ الْمَارِجَ فِي اْلأَصْلِ اَلْمُضْطَرِبُ مِنْ “مَرِجَ” إِذَا اضْطَرَبَ Pes âteşten murâd duhândan hâlis leheb-i sâtıʹ olur ki Fârisîde zebâne taʹbîr olunur; hareket ve ıztırâbı bâʹis-i ıtlâktır. Baʹzılar ihtilât maʹnâsından me΄hûz olmakla kızıl ve sarı ve yeşil ʹalevleri birbirine muhtelit olan lehebdir dediler. Mü΄ellif dahi Baṡâ΄ir’de لَهِيبٌ مُخْتَلِطٌ ile tefsîr eylemiştir.
اَلْمَارِجُ [el-mâric] Şol oddur ki tütünü yoktur. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ﴾ (الرحمن 15) أَيْ نَارٍ لَا دُخَانَ لَهَا Yaʹnî “Cân o duhânsız nârdan halk olunmuştur.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı