اَلْغَرَابَةُ [el-ġarâbet] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) Kelâm gâmiz olup maʹnâ-yı murâdı hafî olmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: غَرُبَ الْكَلاَمُ غَرَابَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا غَمُضَ وَخَفِيَ Ve
اَلْمُغَرِّبُونَ [muġarribûn] (مُحَدِّثُونَ [muḩaddišamp;ûn] vezninde) مُغَرِّبٌ [muġarrib] kelimesinin cemʹidir: “إِنَّ فِيكُمْ مُغَرِّبِينَ” hadîs-i şerîfinde vâkiʹ مُغَرِّبِينَ [muġarribîn] lafzından Hâce-i aʹzam Nebiyy-i ekrem sallallâhu ʹaleyhi ve sellem hazretlerinin ashâb-ı kirâm su΄âl eylediklerinde “اَلَّذِينَ تَشْرَكُ فِيهِمُ الْجِنُّ” ʹibâretiyle beyân buyurdular. Vech-i tesmiye onlara ʹırk-ı garîb dâhil olduğudur yâhûd baʹîd nesebden geldiklerine mebnîdir. Şârih der ki müşâreket-i cinnîden murâd onlara zinâ ile emr ve tesvîl ve igrâ etmeleriyle evlâdları nâ-halef olduklarıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı