اَلْمُنَابَذَةُ [el-munâbežet] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) إِنْتِبَاذٌ [intibâž] gibi cenkte her tarafın ʹaskeri birer cânibe çekilmek maʹnâsınadır; yukâlu: نَابَذَ الْجَيْشُ فِي الْحَرْبِ إِذَا تَحَيَّزَ كُلٌّ مِنَ الْفَرِيقَيْنِ Ve مُنَابَذَةٌ فِي الْبَيْعِ meselâ ehadühümâ âhere إِنْبِذْ إِلَيَّ الثَّوْبَ أَوْ أَنْبِذُهُ إِلَيْكَ وَقَدْ وَجَبَ الْبَيْعُ بِكَذَا وَكَذَا demekle ʹakd-i muʹâmele kılmaktan ʹibârettir ki ona بَيْعُ اْلإِلْقَاءِ dahi ıtlâk ederler yâhûd kendi yedinde olan meselâ sevbi ona remy o dahi buna mislini remy ile ʹakd-i şirâ eylemekten ʹibârettir yâhûd إِذَا نَبَذْتُ الْحَصَاةَ إِلَيْكَ وَجَبَ الْبَيْعُ deyip baʹdehu ilkâ-yı hasât etmekle olan inʹikâdan ʹibârettir. Muʹâmele-i mezbûre muʹâtât-ı gayr-i maʹkûde olmakla ondan nehy-i şerʹî sâdır olmuştur; ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّهُ نَهَى عَنِ الْمُنَابَذَةِ فِي الْبَيْعِ” وَهُوَ أَنْ تَقُولَ إِنْبِذْ إِلَيَّ الثَّوْبَ أَوْ أَنْبِذُهُ إِلَيْكَ وَقَدْ وَجَبَ الْبَيْعُ بِكَذَا وَكَذَا قَالَ فِي النِّهَايَةِ لِيَجِبَ الْبَيْعُ أَوْ أَنْ تَرْمِىَ إِلَيْهِ بِالثَّوْبِ وَيَرْمِىَ إِلَيْكَ بِمِثْلِهِ أَوْ أَنْ تَقُولَ إِذَا أَنْبَذْتُ الْحَصَاةَ وَجَبَ الْبَيْعُ
اَلْمُنَابَذَةُ [el-munâbežet] (mîm’in zammı ve bâ’nın fethiyle) Cengi âşikâre etmek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı