اَلْمَنَارَةُ [el-menâret] (mîm’in fethiyle) İsm-i mekândır. Aslı مَنْوَرَةٌ [menveret]tir, mefʹalet vezninde, nûr mevziʹine denir. Ve مَسْرَجَةٌ [mesrecet] maʹnâsınadır ki üzerine çerâğ vazʹ edecek uzun nesnedir. Fâriside çerâg-pâye denir, taşra memleketlerde ve köylerde kullanırlar, Türkîde çırakma derler; yukâlu: وَضَعَ السِّرَاجَ عَلَى الْمَنَارَةِ أَيِ الْمَسْرَجَةِ Ve câmiʹde ezân okuyacak maʹrûf yere denir ki lisânımızda dahi minare taʹbîr olunur; yukâlu: بَنَى لِلْمَسْجِدِ مَنَارَةً أَيْ مِأْذَنَةً Fârisîde gül-deste denir. Cemʹi مَنَاوِرُ [menâvir] gelir. Ve bunda hemze ile مَنَائِرٌ [menâ΄ir] diyenler harf-i asliyyeyi zâ΄ide teşbîh ederler, niteki مَصَائِبُ [meṡâ΄ib] lafzında teşbîh eylemişlerdir, zîrâ aslı مَصَاوِبُ [meṡâvib]dir.
اَلْمَنَارَةُ [el-menâret] (mîm’in fethiyle) Yol üzerine konan ʹalâmet.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı