اَلْمُنَاحَبَةُ [el-munâḩabet] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) Bir kimse hasmını fasl-ı mâdde-i müdde΄â için hâkime götürmek, muhâkeme ve mürâfaʹa maʹnâsınadır; yukâlu: نَاحَبَهُ إِذَا حَاكَمَهُ Ve müfâharet maʹnâsınadır ki bir kimse ile fahr ile yaʹnî kerem ve cûd ve fazl ve hüner ve fezâ΄il-i neseb gibi meziyyet taʹdâdıyla münâzaʹa ve mücâdele eylemekten ʹibârettir; yukâlu: نَاحَبَهُ إِذَا فَاخَرَهُ Ve ödül ile bahs eylemek ve miyâneye ödül komak maʹnâsınadır; yukâlu: نَاحَبَهُ إِذَا رَاهَنَهُ
اَلْمُنَاحَبَةُ [el-munâḩabet] (mîm’in zammı ve ḩâ’nın fethiyle) Hâkime mürâfaʹa olmak, مُحَاكَمَةٌ [muḩâkemet] maʹnâsına. Kâle Ṯalḩa li İbn ʹAbbâs radıyallâhu ʹanhumâ: “هَلْ لَكَ فِي أَنْ أُنَاحِبَكَ وَتَرْفَعَ النَّبِيَّ” صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ Yaʹnî “Senin için câ΄iz midir ki biz seninle husûmet edişip Nebî’ye dürüşesin.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı