اَلْهُبَعَاتُ [el-hubeʹât] (kezâlik hâ’nın zammı ve bâ’nın fethiyle) Cemʹi, zikr olunan vaktte doğan yavru[lar]. Aṡmaʹî eyitti: Cebr b. Ḩabîb’den su΄âl edip هُبَعٌ [hubaʹ]a niçin هُبَعٌ [hubaʹ] dediler dedim, eyitti: zîrâ رُبَعٌ [rubaʹ] evvel-i nitâcda doğup هُبَعٌ [hubaʹ] âhir-i nitâcda doğmağın bir yere gelip yürüdüklerinde رُبَعٌ [rubaʹ] ile berâber yürümeğe tâkat getirmeyip boynın uzatmakla yürümede sürʹat etmek ister, ona binâ΄en هُبَعٌ [hubaʹ] dediler dedi ve هَبَعَانٌ [hebeʹân] boyun uzatmak maʹnâsınadır dedi. Ve Aṡmaʹî eyitti: هُبَعٌ [hubaʹ]ın cemʹinde هِبَاعٌ denmez, nitekim رُبَعٌ [rubaʹ]ın cemʹinde رِبَاعٌ [ribâʹ] derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı