اَلْهَبِيبُ [el-hebîb] (حَبِيبٌ [ḩabîb] vezninde) ve
اَلْهَبُوبُ [el-hebûb] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve
اَلْهَبُوبَةُ [el-hebûbet] (hâ’yla) Şol yele denir ki estikte toz ve toprak savurur ola.
اَلْهَبُّ [el-hebb] (hâ’nın fethi [ve] bâ’nın şeddesiyle) ve
اَلْهُبُوبُ [el-hubûb] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve
اَلْهَبِيبُ [el-hebîb] (نَحِيبٌ [neḩîb] vezninde) Yel esmek maʹnâsınadır; yukâlu: هَبَّتِ الرِّيحُ هَبًّا وَهُبُوبًا وَهَبِيبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ثَارَتْ وَهَاجَتْ Ve uykudan uyanmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: هَبَّ مِنَ النَّوْمِ إِذَا انْتَبَهَ Ve şevk ve neşât ve sürʹatle eşip gitmek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: هَبَّ السَّائِرُ مِنَ اْلإِنْسَانِ وَالدَّوَابِّ إِذَا نَشِطَ وَأَسْرَعَ
اَلْهَبُوبُ [el-hebûb] (kezâlik hâ’nın fethi ve bâ’nın zammıyla) Bi-maʹnâhâ.
اَلْهُبُوبُ [el-hubûb] (zammeteynle) ve
اَلْهَبِيبُ [el-hebîb] (hâ’ın fethiyle ve bâ’nın kesriyle) Yel esmek; yukâlu: هَبَّتِ الرِّيحُ هُبُوبًا وَهَبِيبًا أَيْ هَاجَتْ Ve erkek hayvânın mücâmaʹat için şevke gelmesine dahi هَبِيبٌ [hebîb] derler. Ve
هَبِيبٌ [hebîb] Toprak savuran yele dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı