اَلْهُزَامِجُ [el-huzâmic] (عُلاَبِطٌ [ʹulâbiṯ] vezninde) Sık sık birbiri ardınca zuhûr eden âvâza denir; tekûlu: سَمِعْتُ صَوْتًا هُزَامِجًا أَيْ مُتَدَارِكًا Ve bunun mîm’i zâ΄idedir. Bu sûrette mü΄ellif, Cevherî gibi هَزَجٌ [hezec] mâddesinde sebt eylemek enseb idi.
اَلْهُزَامِجُ [el-huzâmic] (hâ’nın zammıyla ve mîm’in kesriyle) Birbiri ardınca çağırmak; mîm’in ziyâdesiyle. Ve fî baʹzi’n-nusahi: وَهُوَ أَدْنَى مِنَ الرُّغَاءِ Yaʹnî هُزَامِجٌ [huzâmic] رُغَاءٌ [ruġâ΄]dan ednâ olan savttır. Ve رُغَاءٌ [ruġâ΄] râ’nın zammıyla ve ġayn-ı muʹceme ile deve âvâzıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı