اَلْهَشَاشَةُ [el-heşâşet] ve
اَلْهَشَاشُ [el-heşâş] (hâ’ların fethiyle) Şâd ve mesrûr olup cünbüş ve neşâta gelmek maʹnâsınadır; tekûlu: هَشَشْتَ بِفُلاَنٍ وَهَشِشْتُ بِهِ هَشَاشَةً وَهَشَاشًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا ارْتَحْتَ لَهُ وَخَفَفْتَ إِلَيْهِ Ve
هَشَاشٌ [heşâş] Pek mülâyim nesneye denir; yukâlu: خُبْزٌ هَشَاشٌ أَيْ هَشٌّ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı