اَلْبَخْتُ [el-baḣt] (bâ’nın fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) جَدٌّ [cedd] ve حَظٌّ [hażż] maʹnâsınadır ki ikbâlden ve muvâfık-ı tâliʹden ʹibârettir. Ve bu Fârisîden muʹarrebdir, yaʹnî fi’l-asl Fârisî olup ʹArab dahi tekellüm eylemişlerdir; yukâlu: لَهُ بَخْتٌ قَوِيٌّ أَيْ جَدٌّ Ve
بَخْتٌ [baḣt] Masdar olur, vurmak maʹnâsına; yukâlu: بَخَتَهُ بَخْتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَهُ
Şârih der ki بُخْتٌ [buḣt] cemʹ-i cinsidir, müfredi بُخْتِيٌّ [buḣtiyy]dir, رُومٌ [rûm] ve رُومِيٌّ [rûmiyy] gibi. Ve cemʹler müfredinindir. Ve işbu بُخْتِيٌّ [Buḣtiyy] بُخْتُ نُصَّر [Buḣtu Nuṡṡar]a mensûbdur ki selefte bir şâh-ı meşhûrdur. Ḵuds’te yetmiş bin yehûdî katl eylemiştir. Zikr olunan deve onun tasarruf-kerdesidir. İntehâ. Ve
بُخْتٌ [Buḣt] Esâmîdendir: ʹAṯâ b. Buḣt tâbiʹîndendir ve ʹAbdulvahhâb b. Buḣt ve Seleme b. Buḣt muhaddislerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı