اَلْبَشَرُ [el-beşer] (bâ’nın ve şîn’in fethiyle) İnsâna denir ki hayvân-ı nâtıktır, zeker ve ünsâ ve müfred ve cemʹi müsâvîdir. Ve baʹzen tesniye kılınıp بَشَرَيْنِ [beşereyn] denir, ferd irâdesiyle ve cemʹlenip أَبْشَارٌ [ebşâr] denir. Ve
بَشَرٌ [beşer] İnsânın zâhir-i cildine yaʹnî derisinin taşra yüzüne denir. Baʹzılar taʹmîm eylediler, yaʹnî sâ΄ir hayvânın da zâhir-i cildine ıtlâk olunur dediler. Müfredi بَشَرَةٌ [beşeret]tir hâ’yla. Cemʹü’l-cemʹi أَبْشَارٌ [ebşâr]dır.
اَلْبِشْرُ [el-bişr] (bâ’nın kesriyle) Güler yüzlülük, talâkat maʹnâsına; yukâlu: لَقِيَنِي فَأَظْهَرَ الْبِشْرَ أَيِ الطَّلاَقَةَ وَالْبَشَاشَةَ Ve
بِشْرٌ [Bişr] Bir mevziʹ adıdır. Ve Cezîre’de bir dağın ismidir. Ve kabîle-i Taġlib yurdunda bir su yâhûd bir vâdî adıdır ki أَحْرَارُ الْبُقُولِ [aḩrâru’l-buḵûl] inbât eder. Ve أَحْرَارُ الْبُقُولِ [aḩrâru’l-buḵûl] tere gibi pişmeksizin ekl olunan nebâtâta denir. Ve
بِشْرٌ [Bişr] Yirmi yedi nefer ashâb-ı kirâm adıdır. Ve Ebu’l-Ḩasan Sâhib-i Sehl b. ʹAbdullâh ve Aḩmed b. Muḩammed b. Aḩmed ve Ebû ʹAmr el-Bişriyyûn muhaddislerdir.
اَلْإِبْشَارُ [el-ibşâr] (hemzenin kesriyle) Yer yüzü otlu olmak; yukâlu: قَدْ أَبْشَرَتِ الْأَرْضُ وَمَا أَحْسَنَ بَشَرَتَهَا Ve
بَشَرٌ [beşer] Halk maʹnâsına da gelir.
اَلْبَشْرُ [el-beşr] (bâ’nın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Derinin yüzin soymak; tekûlu: بَشَرْتُ الْأَدِيمَ بَشْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخَذْتَ بَشَرَتَهُ Ve
بَشْرٌ [beşr] Çekirge ot otlamağa dahi derler. Ve
بَشْرٌ [beşr] Cimâʹ etmeğe ve bir nesne muştulamağa dahi derler, müjde maʹnâsına; yukâlu: بَشَرْتُ الرَّجُلَ أَبْشُرُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve bir nesneyi işitip mesrûr olmağa dahi derler; yukâlu: بَشِرْتُ بِكَذَا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيِ اسْتَبْشَرْتُ بِهِ Ve bir kimseye güler yüzle buluşmağa dahi derler; yukâlu: بَشَرَنِي فُلَانٌ بِوَجْهٍ حَسَنٍ
اَلْبِشْرُ [el-bişr] (bâ’nın kesriyle) Güler yüzlülük, طَلْقُ الْوَجْهِ maʹnâsına. Ve
بِشْرٌ [Bişr] Bir dağın ismidir, Cezîre’de. Ve Benî Šaʹleb’e mensûb bir suyun ismidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı