حَبْقُرُّ [ḩabḵurr] (ḩâ’nın fethi ve ḵâf’ın zammı ve râ’nın teşdîdiyle ki فَعْلُلٌّ [faʹlull] veznindedir) Gerçi sarfiyyûn bunu ebniye cümlesinde zikr edip lâkin maʹnâsını tefsîr eylemediler. Kelime-i merkûme fi’l-asl حَبُّ قُرٍّ [ḩabbu ḵurrin] lafzlarından mürekkebdir ki menhût olur. حَبٌّ [ḩabb] dâne ve قُرٌّ [ḵurr] soğuk maʹnâsına olmakla baʹde’t-terkîb dolu dânesinde ʹalem eylediler; ḩâ’yı ʹayn’a ibdâlle عَبْقُرٍّ [ʹabḵurr] dahi derler. Pek bârid nesne hakkında: “أَبْرَدُ مِنْ حَبْقُرٍّ” وَعَبْقُرٍّ diye darb ederler. Bu tevcîhime delîl Ebû ʹAmr b. el-ʹAlâ΄ mesel-i mezbûru “أَبْرَدُ مِنْ عَبِّ قُرٍّ” ʹunvânıyla zikr eylemesidir. قُرٌّ [ḵurr] lafzı بَرَدٌ [bered] ismidir ki doluya denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı