Kamus-ı Muhit - حمو maddesi

اَلْحَمْوُ [el-ḩamv] (دَلْوٌ [delv] vezninde) Hatunun zevcinin pederine denir ki kayın ata taʹbîr olunur. Ve mutlakan zevc tarafından olan hısıma ve karîbe denir, zevcin pederi ve birâderi gibi; mü΄ennesinde حَمَاةٌ [ḩamât] denir. Ve bunda dört lügat dahi vardır: حَمُو [ḩamû], أَبُو [ebû] gibi ve حَمَا [ḩamâ], قَفَا [ḵafâ] gibi ve حَمٌ [ḩam], أَبٌ [eb] gibi ve حَمْءٌ [ḩam΄] hemze ile; yukâlu: حَمْوُ الْمَرْأَةِ وَحَمُوهَا وَحَمَاهَا وَحَمُهَا وَحَمْؤُهَا أَيْ أَبُو زَوْجِهَا وَمَنْ كَانَ مِنْ قِبَلِهِ وَالْأُنْثَى حَمَاةٌ Burada أُنْثَى kayın ana ve görümce gibi. Ve حَمُو الرَّجُلِ [ḩamu’r-recul] kişinin zevcesinin pederidir ki kayın atasıdır yâhûd zevcesinin birâderine yâhûd ʹamucasına denir; yukâlu: حَمُو الرَّجُلِ أَيْ أَبُو امْرَأَتِهِ أَوْ أَخُوهَا أَوْ عَمُّهَا Ve baʹzılar dedi ki أَحْمَاءٌ [aḩmâ΄] zevce tarafından olan karîbe muhtastır, niteki أَخْتَانٌ [aḣtân] zevc tarafından olana mahsûstur. Mü΄ellif hemze mâddesinde dahi zikr eyledi. Şârih der ki işbu حَمْوٌ mâddesi حِمَايَةٌ [ḩimâyet]ten yâhûd harâret maʹnâsından me΄hûzdur, şefkat-i kalbiyyeleri tasavvuruyla. Ve

حَمْوُ [ḩamv] Harr ve germiyyet maʹnâsınadır; yukâlu: إِشْتَدَّ حَمْوُ الشَّمْسِ أَيْ حَرُّهَا

اَلْحَمْيُ [el-ḩamy] (ḩâ’nın fethi ve mîm’in sükûnuyla) ve

اَلْحُمِيُّ [el-ḩumiyy] (عُتِيٌّ [ʹutiyy] vezninde) ve

اَلْحُمُوُّ [el-ḩumuvv] (سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Pek kızgın olmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَمِيَتِ الشَّمْسُ حَمْيًا وَحُمِيًّا وَحُمُوًّا إِذَا اشْتَدَّ حَرُّهَا Ve

حَمْيٌ [ḩamy] ve

حُمُوٌّ [ḩumuvv] (سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Bir nesne âteşte kızmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَمِيَ الْمِسْمَارُ حَمْيًا وَحُمُوًّا إِذَا سَخُنَ