Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre حَمْدٌ [ḩamd] senâ΄ bi’l-fazîletten ʹibârettir; مَدْحٌ [medḩ]ten ahass ve شُكْرٌ [şukr]den eʹammdır. Zîrâ medh bi’l-ihtiyâr ve masharen yaʹnî hilkatten cemîle mukâbilinde vâkiʹ olur. Meselâ cûd ve sehâ΄ mukâbilinde olduğu gibi, tûl-i kâmeti ve hüsn ü sabâhati mukâbilinde dahi medh olunur. Ve hamd burada hemân cûd ve sehâ΄ mukâbilinde olur, hüsn mukâbilinde olmaz ve şükr hemân niʹmet ve ihsân mukâbiline mahsûstur. Pes her şükr, hamd olup her hamd şükr değildir. Ve her hamd medhtir ve her medh hamd değildir. Ve lügavî ve ʹörfînin müteʹallak ve medlûl ve mevrid cihetleriyle farklar deyâbîc-i kütüb-i musannefînde mebsût ve meşhûndur. İntehâ. Ve
حَمْدٌ [ḩamd] Cezâ΄ ve ʹivaz ve mükâfât maʹnâsına istiʹmâl olunur. Ve rızâ ve hoşnûdluk maʹnâsına istiʹmâl olunur. Ve üzerine lâzım gelen hakkı ve minnet-i niʹmeti edâ eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı