اَلرَّيْقُ [er-reyḵ] (râ’nın fethiyle) رَوْقٌ [revḵ] gibi pek hoş-endâm ve hûb ve nâzük-hırâm ata denir ki temâşâ edenleri ʹacebe getirir ola. Ve
رَيْقُ الشَّبَابِ [reyḵu’ş-şebâb] ve
رَيِّقٌ [reyyiḵ] (ki كَيِّسٌ [keyyis] veznindedir) رَوْقٌ [revḵ] gibi delikanlılık çağının evâ΄il-i hengâmına denir; yukâlu: فَعَلَهُ فِي رَيْقِ شَبَابِهِ وَرَيِّقِهِ أَيْ أَوَّلِهِ Ve رَيِّقٌ [reyyiḵ] kelimesinin aslı رَيْوِقٌ [reyviḵ] idi فَيْعِلٌ [feyʹil] vezninde, vâv yâ’ya kalb ve idgâm olundu. Ve zâhiren رَيْقٌ [reyḵ] ki زَيْدٌ [zeyd] veznindedir, رَيِّقٌ [reyyiḵ] muhaffefidir, مَيْتٌ [meyt] ve مَيِّتٌ [meyyit] gibi. Ve
رَيْقٌ [reyḵ] Bir nesneye azca yağmur dokunmağa denmekle zıdd olur, gûyâ ki civânlık evâ΄ili kuvvet hengâmı olup azca yağmur dokunmasında zaʹf melhûz olmakla zıdd olmuş olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı