اَلزَّبَبُ [ez-zebeb] زَغَبٌ [zeġab] vezninde ve mürâdifidir ki mûy-ı mâder-zâdîdır, gerek sâ΄ir hayvânda ve gerek tuyûrda olsun ki ibtidâ çıkan hurde sarıca tüylerdir. Ve
زَبَبٌ [zebeb] İnsân kısmında kıllar kesîr olmağa denir. Ve deve kısmında çehresinin ve çenesinin altının tüyleri firâvân olmağa denir; yukâlu: زَبَّ يَزَبُّ زَبَّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Aslı زَبَبٌ olmakla idgâm olunmuştur, “مَلَّ-يَمَلُّ” gibi. Ve güneş batmağa pek yaklaşmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَبَّتِ الشَّمْسُ إِذَا دَنَتْ لِلْغُرُوبِ Ve
زَبٌّ [zebb] Doldurmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَبَّ الْقِرْبَةَ زَبًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَلَأَهَا
اَلزُّبُّ [ez-zubb] (zây’ın zammı ve bâ’nın teşdîdiyle) Âlet-i tenâsüle denir, ذَكَرٌ [zeker] maʹnâsına; ʹalâ-kavlin insân zekerine mahsûstur, kılları mülâhazasına mebnîdir, zîrâ bedevîlerde halk ve nûre olmaz. Cemʹi أَزُبٌّ [ezubb] hemzenin fethi ve zâ’nın zammıyla ve أَزْبَابٌ [ezbâb] gelir ve زَبَبَةٌ [zebebet] gelir fetehâtla. Ve
زُبٌّ [zubb] Sakala, ʹalâ-kavlin sakalın mukaddemine denir. Ve burna denir, أَنْفٌ [enf] maʹnâsına.
اَلزُّبُّ [ez-zubb] (bi’z-zammi) Zeker maʹnâsına. Ve
زُبٌّ [zubb] Sakala dahi ıtlâk olunur, لِحْيَةٌ [liḩyet] maʹnâsına, ehl-i Yemen lügatinde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı