صُهْبُ السِّبَالِ [ṡuhbu’s-sibâl] Ṡâd’ın zammı ve hâ’nın sükûnuyla ki أَصْهَبُ [aṡheb]in cemʹidir, ve سِبَالٌ [sibâl] سَبَلَةٌ [sebelet]in cemʹidir ki bıyığa denir. Pes صُهْبُ السِّبَالِ [ṡuhbu’s-sibâl] kumral ve kızıl bıyıklı demektir. ʹArablar bu taʹbîri aʹdâya ıtlâk ederler, her ne denli bıyıkları أَصْهَبُ [aṡheb] olmaz ise de; yekûlûne: صُهْبُ السِّبَالِke-mâ yekûlûne: سُودُ اْلأَكْبَادِ
صُهْبُ السِّبَالِ [ṡuhbu’s-sibâl] (ṡâd’ın zammı ve hâ’nın sükûnuyla) Aʹdâ maʹnâsınadır; fe-innehum yekûlûne li’l-aʹdâ΄: صُهْبُ السِّبَالِ وَسُودُ الْأَكْبَادِ وَإِنْ لَمْ يَكُونُوا صُهْبَ السِّبَالِ Yaʹnî her ne denli سِبَالٌ [sibâl]ları yaʹnî bıyıkları aşkar dahi olmazsa da aʹdâya صُهْبُ السِّبَالِ derler. Ve aslı budur ki ʹArab tâ΄ifesinin gâliben ʹadâveti Rûm’ladır. Ve Rûm’un صُهُوبَةٌ [ṡuhûbet]i gâlibdir. صُهْبُ السِّبَالِ [ṡahbu’s-sibâl] Rûm’da istiʹmâl olunagelmiş iken şâyiʹ olup her ʹadüvvde istiʹmâl olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı