اَلْفَوْضَى [el-fevḋâ] (سَكْرَى [sekrâ] vezninde) Şol cemâʹate ve ʹaskere denir ki başbuğları ve ser-gerdeleri olmayıp cümlesi müsâvî ve yeksân olalar, ʹalâ-kavlin perâkende ve ʹalâ-re΄yin birbirine muhtelit ve şûrîde olalar; yukâlu: قَوْمٌ فَوْضَى أَيْ مُتَسَاوُونَ لاَ رَئِيسَ لَهُمْ أَوْ مُتَفَرِّقُونَ أَوْ مُخْتَلِطٌ بَعْضُهُمْ بِبَعْضٍ Ve
فَوْضَى [fevḋâ] ve
فَوْضُوضَاءُ [fevḋûḋâ΄] (fâ’nın fethi ve ḋâd’ın zammı ve elifin meddi ve kasrıyla) İhtilât maʹnâsınadır; yukâlu: أَمْرُهُمْ فَوْضَى بَيْنَهُمْ وَفَوْضُوضَاءُ وَيُقْصَرُ إِذَا كَانُوا مُخْتَلِطِينَ يَتَصَرَّفُ كُلٌّ مِنْهُمْ فِي مَالِ الْآخَرِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı