اَللَّفْظُ [el-lefż] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi ağızdan atmaktır; yukâlu: لَفَظْتُ الشَّيْءَ مِنْ فَمِي أَلْفِظُهُ لَفْظًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَمَيْتَهُ Ve
لَفْظٌ [lefż] Tekellüm maʹnâsına da gelir; yukâlu: لَفَظْتُ بِالْكَلَامِ إِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ Ve
لَفْظٌ [lefż] مَلْفُوظٌ [melfûż] maʹnâsına dahi gelir, aslında masdardır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı