اَلْمَأْدُ [el-me΄d] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnuyla) Ter ü tâze nebât âb u tâb u tarâvetini bulup nerm-ten civân gibi temâyüle başlamak maʹnâsınadır ki bu hâlet nîsân ayında sûret bulur; yukâlu: مَأَدَ النَّبَاتُ مَأْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا اهْتَزَّ وَتَرَوَّى وَجَرَى فِيهِ الْمَاءُ وَتَنَعَّمَ وَلاَنَ Ve
مَأْدٌ [me΄d] Ter ü tâze nâzük-beden adama ve vasf-ı mezkûr üzere nihâle denir, يَمْؤُدٌ [yem΄ûd] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru; pes vasf bi’l-masdar olur. Ve mutlakan nerm ve nâzük şey΄e ıtlâk olunur. Ve şol su sızıntısına denir ki menbaʹdan kaynamazdan evvel yerin yüzünde tereşşüh eyleye.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı