اَلْمَحْوَةُ [el-maḩvet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Yağmura ıtlâk olunur ki kaht ve yübûseti izâle ve mahv eder; yukâlu: أَصَابَتِ الْأَرْضَ مَحْوَةٌ أَيْ مَطَرَةٌ تَمْحُو الْجَدْبَ Ve ʹâr ve nâmûsa denir. Ve sâʹat-ı zamâniyyeye ıtlâk olunur. Ve
مَحْوَةُ [maḩvet] (lâm’sız maʹrife olarak) Rîh-i debûr ismidir ki batı yelidir; yukâlu: هَبَّتْ مَحْوَةُ أَيِ الدَّبُورُ Şârih der ki Esâs’ta rîh-i şimâl ile müfesserdir, zirâ sehâbı mahv ve izâle eder. Ve
مَحْوَةُ [Maḩvet] Bir mevziʹ adıdır.
مَحْوَةُ [maḩvet] (mîm’in fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Şemâl yeli bulutu mahv ettiği için مَحْوَةُ [maḩvet] demişlerdir; maʹrifedir, lâ-yansarıftır, ona elif lâm dâhil olmaz. Ve yağmur yer yüzüne ʹumûmen yağmağa dahi derler; yukâlu: تُرِكَتِ الْأَرْضُ مَحْوَةً وَاحِدَةً إِذَا طَبَّقَهَا الْمَطَرُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı