اَلْمَسْخُ [el-mesḣ] (فَسْخٌ [fesḣ] vezninde) Bir şey΄in sûretini bir zişt ve çirkîn sûrete tahvîl eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَسَخَهُ مَسْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا حَوَّلَ صُورَتَهُ إِلَى أُخْرَى أَقْبَحَ مِنْهُ ve minhu yukâlu: مَسَخَهُ اللهُ قِرْدًا Ve bu duʹâ΄iyye olmak ve Yehûd kıssasına işâret olmak muhtemeldir; ke-mâ kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ﴾ الآية Yaʹnî Yehûd tâ΄ifesinden ehl-i sebti Hak taʹâlâ maymun sûretine ve küffâr-ı mâ΄ide-i ʹÎsâ’yı hinzîr sûretine mesh eyledi, ʹalâ-kavlin ashâb-ı sebtin civânlarını maymun ve pîrlerini hinzîr sûretine mesh eyledi. Ve
مَسَخٌ [mesḣ] Davarı pek üstüne varıp yormakla mehzûl ve bî-tâb eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: مَسَخَ النَّاقَةَ إِذَا هَزَلَهَا وَأَدْبَرَهَا إِتْعَابًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı