نَارُ الزَّحْفَتَيْنِ [nâru’z-zaḩfeteyn] (دَارُ الرَّحْمَتَيْنِ [dâru’r-raḩmeteyn] vezninde) Yavşan dedikleri nebâtın ve أَلاَءٌ [elâ΄] dedikleri şecerin âteşlerine ıtlâk olunur. Bunlar tîz tutuşup müştaʹil olmalarıyla semtlerinde olanlar bunlardan geri gittiklerine mebnî ıtlâk eylediler.
نَارُ الزَّحْفَتَيْنِ [nâru’z-zaḩfeteyn] (zâ’nın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Yavşan dedikleri otun ve اَلْآءُ [el-â΄] dedikleri ağacın âteşidir ki bunların tutuşması gâyet serîʹ olmağın etrâfında oturanlar bunlardan geri gittiği için bunların âteşine نَارُ الزَّحْفَتَيْنِ [nâru’z-zaḩfeteyn] dediler. Nisâ-iʹArabdan birine “Nedendir ki sizden bir kimseyi sağrılı görmeziz?” dediler, eyitti: أَرْسَحَتْنَا نَارُ الزَّحْفَتَيْنِ Yaʹnî “Her zamân âteşten geri çekinmeğin sağrılı olmazız” dedi. Ve إِرْسَاحٌ [irsâḩ] sîn ve ḩâ-i mühmeleteyn ile sağrı arık olmaktır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı