اَلنَّاسُ [en-nâs] İns ve cinne şâmildir. Aslı أُنَاسٌ [unâs] idi hemzenin zammıyla. إِنْسٌ [ins] lafzının cemʹi olmakla cemʹ-i ʹazîzdir. أُنَاسٌ [unâs]ın hemzesi tahfîf olunup ve bedel olmayarak elif ve lâm idhâl olunmakla اَلنَّاسُ [en-nâs] dediler. Şârih der ki mü΄ellif bunu mahalli olan ḣأ،ن،سḢ mâddesinde sebt eylemişken burada dahi îrâdı zâhirine nazardan başka baʹzılar ḣن،و،سḢ mâddesinden me΄hûzdur demekle kavl-i mezbûre de telmîh eylemiştir. İntehâ. Ve
نَاسٌ [Nâs] İsm-i Ḵays-ı ʹAylân’dır. Ve
نَاسٌ [nâs] Tâvândan asılmış âvîze makûlesine denir ki aslı نَاوِسٌ [nâvis] olur; yukâlu: فِي السَّقْفِ نَاسٌ يَنُوسُ وَهُوَ مَا يُعَلَّقُ مِنْهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı