هَيُّ بْنُ بَيٍّ [Heyyu’bnu Beyy] (hâ’nın ve bâ’nın fethi ve yâ’ların teşdîdiyle) ve
هَيَّانُ بْنُ بَيَّانَ [Heyyânu’bnu Beyyân] (kezâlik teşdîd ile) Mechûlü’z-zât ve’n-neseb olan kimseden kinâye olur; yukâlu: هُوَ هَيُّ بْنُ بَيٍّ وَهَيَّانُ بْنُ بَيَّانَ أَيْ لَا يُعْرَفُ هُوَ وَلَا أَبُوهُ Baʹzılar dedi ki هَيٌّ [Heyy] Hazret-i Âdem ʹaleyhi’s-selâm evlâdından idi, lâkin nesli munkatıʹ ve munkarız oldu,baʹdehu mutlakan mechûl şahstan kinâye eylediler ve te΄kîden بَيٌّ [beyy] kelimesinde muzâf eylediler. Ve هَيَّانُ [heyyân] ve بَيَّانُ [beyyân] dahi onlardan mübâlagadır. Hulâsâ bî-nâm u nişân şahstan onlar ile kinâye eylediler. Mü΄ellif bunu “ب،ي،ي” mâddesinde dahi zikr eyledi.
هَيَّانُ بْنُ بَيَّانَ [heyyânu’bnu beyyân] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle evvelde ve bâ’nın fethi ve yâ’nın kezâlik teşdîdiyle sânîde) Bir lafzdır ki vâlideyni ve kendi maʹrûf olmayan kimsede istiʹmâl olunur; yukâlu: هُوَ هَيَّانُ بْنُ بَيَّانَ إِذَا لَمْ يُعْرَفْ هُوَ وَلَا أَبُوهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı